Wrangelsburg - pałac

Annette Krug

Widok od południa, 2006 r.

Widok od północnego-wschodu, 2006

W pierwszej ćwierci XVII wieku, na zlecenie Rüdigera von Neuenkirchen, rozpoczęto budowę renesansowej rezydencji Neuenkirchen, która stanęła w miejscu wcześniejszego dworu rycerskiego o takiej samej nazwie. Po śmierci fundatora, w roku 1628 zaprzestano prac budowlanych. W kilka lat po wygaśnięciu rodu von Neuenkirchen majątek trafił (w roku 1649) w ręce Carla Gustawa Wrangla.

W 1652 Wrangel zlecił wzniesienie nowej rezydencji z wykorzystaniem zachowanych fragmentów poprzedniej. Do prac budowlanych zostali zatrudnieni Andreas Bretzel ze Szczecina, Barthel Volkland i Caspar Vogel z Erfurtu. Ostatni z nich sprawdził się już wcześniej przy budowie zamku Friedenstein w Gotha, który był największym założeniem zamkowym zrealizowanym w Niemczech w połowie XVII wieku i służył za wzór architektury zamkowej, głównie w Turyngii. W roku 1664 większość prac budowlanych w rezydencji Wrangla została ukończona. Nowa budowla była obiektem trzyskrzydłowym z wieżą schodową przylegającą do elewacji ogrodowej. Obudowany balustradą dach posiadał dwie wieże boczne oraz balkon. Prace sztukatorskie wewnątrz budynku wykonywali Antonius Lohr i Nils Eriksson. Niestety od ostatniej ćwierci XVII wieku rezydencja przez wiele lat pozostawała niezamieszkana, skutkiem tego budynek uległ zniszczeniu.

W 1862 majątek przeszedł w posiadanie rodziny Hofmeyera, kupca zbożowego z Greifswaldu. Hofmeyer zlecił około 1880 roku realizację zachowanej do dziś rezydencji w typowych dla tego okresu formach historyzujących. Równocześnie przekształcił barokowy ogród w angielski park krajobrazowy.

Jedenastoosiowa, pokryta tynkiem budowla o dwu kondygnacjach, wzniesiona na wysokim cokole, otrzymała formy zapożyczone z późnego gotyku. Zwarta bryła została urozmaicona zwieńczonym blankami szczytem schodkowym na środkowym ryzalicie od strony ogrodowej oraz na ścianach szczytowych. Dodatkowo sylwetkę wzbogacają wieńczące szczyty pinakle. Środkowy ryzalit od strony dziedzińca, pierwotnie również był zwieńczony szczytem schodkowym, z blankami i pinaklami. Jego otwory okienne i drzwiowe zakończone są ostrymi łukami. Nad grupą trzech okien pierwszego piętra, zwieńczonych ostrołukowa blendą, znajduje się herb oraz motyw trójliścia. Wyraźną inspirację formami późnogotyckimi widać również we wnętrzu budowli. Przedsionek stanowi trzyprzęsłowy hol wejściowy o sklepieniu krzyżowo-żebrowym.

Majątek Wrangelsburg do końca drugiej wojny światowej pozostawał w posiadaniu rodziny von Kameke, której przypadł w drodze dziedziczenia. Po roku 1945 został przejęty na kwaterę radzieckiej administracji wojskowej. Po tymczasowym użytkowaniu jako dom opieki nad osobami starszymi i niepełnosprawnymi, od roku 1958 mieścił dom dziecka. Tę funkcję pełnił do roku 1997, po czym w 1999 przeszedł w posiadanie gminy.